[...] Ο καπετάν Αντρέας Μιαούλης κοίταξε τον Λευτέρη λυπημένα: «Είσαι μικρός, μωρέ, έπρεπε τώρα ήσυχα να μαθαίνεις τα γράμματά σου, να σκαρφαλώνεις στους βράχους, να ρίχνεις πετονιές... Να γελάς, μωρέ, έπρεπε... ». Ο καπετάνιος τώρα θύμωσε: «Και συ βλέπεις σκοτωμούς αντίς τραγούδια, ακούς μπαταριές να σφυρίζουν πλάι σου... Σκέψου όμως, Λευτέρη, πως θά' ρθει μια μέρα, χάρη σε μας, που τα παιδιά θα ζούνε ξένοιαστα. Εμείς σκοτωνόμαστε για νά' ρθει καιρός που τα παιδιά θα χαίρονται, δε θα σκιάζονται, γιατί δε θά' ναι πια σκλάβοι. Και τότε θ' αρχίσει άλλος αγώνας: να κερδίσουμε τον εαυτό μας. Σε μια λεύτερη πατρίδα αρμόζει να ζούνε λεύτεροι άνθρωποι... ».
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα από το ναυτικό αγώνα του μεγάλου σηκωμού, όλο πλοκή, δράση, περιπέτεια, αυτοθυσία, οράματα.
Η Βίλα Ευτυχία φιλοξενεί επτά ηλικιωμένους ανθρώπους, τρεις άντρες και τέσσερις γυναίκες, πλούσιους και κάποτε διάσημους, οι οποίοι έχουν ένα κοινό στ..
"Έτσι είναι οι αληθινές αγάπες, αγόρι μου... γεμίζουν ολότελα την καρδιά και την ψυχή μας! Μόνο που, πολλές φορές, όπως η μεταξένια αγάπη κρύβουν μέσα..
Τα cookies μας βοηθούν να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας και ορισμένα cookie είναι απαραίτητα για να λειτουργήσει ο ιστότοπος. Χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες μας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies.