ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ

Στην άκρη της πόλης, αποµονωµένο και σιωπηλό, στέκεται το χάρτινο σπίτι. Σ’ αυτό το σπίτι δεν κατοικούν άνθρωποι, παρά µόνο χαρτιά. Ο καλύτερος φίλος τους είναι ο άνεµος. Μια µέρα, ένα µικρό χαρτί βρέθηκε καθισµένο στο περβάζι του ανοιχτού παραθύρου. Ο άνεµος, που είχε κοιµηθεί δυο ολόκληρες µέρες και ξύπνησε φρέσκος φρέσκος, µόλις το είδε το ρώτησε: ''Τι κάνεις εδώ, µικρό χαρτί;'' ''Βλέπω τον κόσµο''. ''Ποιον κόσµο;'' ''Αυτόν που είναι έξω από το παράθυρο''. ''Μα αυτό δεν είναι κόσµος!'' ''Δεν είναι; Και πού είναι ο κόσµος;'' ''Μπορώ να σε ταξιδέψω και να τον δεις, αν µου το ζητήσεις!'' ''Σ’ το ζητάω. Θέλω να γνωρίσω τον κόσµο!''