Ελληνική Πεζογραφία

Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο όπως ο ΣΑΜ, δεν είμαι σίγουρος αν έχω γράψει παραμύθι ή εφιάλτη. Με παρηγορεί όμως μια σεμνή σκέψη: το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και στον Δάντη! Όταν τέλειωσε τη Θεία Κωμωδία, δεν ήξερε πού τον είχε πάει τελικά το μπαλάκι: στην Κόλαση ή στον Παράδεισο; Τελικά το μπαλάκ..

Η «Μήδεια» είναι, από άποψη μορφής, έμμετρη συμπύκνωση μυθιστορήματος. Από άποψη ουσίας, θέλει να είναι καθρέφτης του σύγχρονου κόσμου. Η Κολχίδα να σημαίνει υπαινικτικά τον συντετριμμένο χώρο του ανατολικού σοσιαλισμού, ένα θραύσμα του οποίου, η Μήδεια, εκτινάχθηκε ως την Κόρινθο. Η Κόρινθος να σημ..

Ο Γιάννης Μπαστούνης μιλά τη δική του γλώσσα. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλοπαρά μόνο για την ευτυχία που αυτός τους προσφέρει.Δίνουν τα πάντα -από τη μικρή χαρά μιας εκδρομής, μέχρι τα κόκαλα των πεθαμένων τους, καιακόμη τα ίδια τους τα μέλη- για ν αποκτήσουν από τον Μπαστούνη χρήματ..

5 Νοεμβρίου '98 νύχτα. Στην Ελλάδα. Σε μια μικρή πόλη. Ένα παιδί, ο Δημήτρης, 16 χρονών, μαθητής στη Β' Λυκείου, γράφει στο κομπιούτερ του και ρίχνει στους δρόμους μια προκήρυξη. Με την υπογραφή μιας φανταστικής οργάνωσης νέων: Ανεμος Σωτηρίας από τα Εν ονόματι. Είναι μια κίνηση διαμαρτυρίας και εξέ..

Μερικές φορές, όταν τα σύννεφα του μυαλού σκοτεινιάζουν τον ήλιο του και το οδηγούν σε απύθμενα μαύρα πηγάδια, μπορεί να είναι γιατί η ψυχή δεν άντεξε τον πόνο ή γιατί φοβήθηκε ή γιατί χάθηκε. Η μοίρα όμως της Μάγδας Αυγέρη είχε προδιαγράψει αυτό το δρόμο πολύ πριν από τη γέννησή της. Ένα παλιό ξεχ..

"Στην κόλαση του Αλεξάκη ανθούν ολοζώντανες αναμνήσεις, εκτυλίσσονται επεισόδια συχνά κωμικά και τόσο αληθινά ώστε ο συγγραφέας καταφέρνει να ξεχάσει πότε πότε αυτό που κυρίως τον βασανίζει, την αρρώστια και το θάνατο της μητέρας του. Μια από τις πιο καταπληκτικές ιδέες του, που προκαλεί το γέλιο, ε..

''Έτσι άρχισα να φοβάμαι και να εχθρεύομαι τα φίδια όπως κάθε βροτός. Έτσι άρχισα επίσης να δίνω μεγάλη προσοχή ακόμη και στα πιο ανόητα λόγια. Γιατί μια λέξη σαν το περιούσιος, που λέγεται χιλιάδες φορές και για χιλιάδες χρόνια, στο τέλος γίνεται ευχή και κατάρα. Αυτός που τρέμει τα φίδια, με τη σκ..

Μία νεαρή γιατρός, η Τασία Ράντου, ψάχνει να βρει τις ρίζες της σε ένα χωριό του Κιλκίς. Εκεί, με τις μαρτυρίες από φίλες της μητέρας της και από ένα ξεχασμένο ημερολόγιο, ξετυλίγεται η ιστορία μιας παρέας νέων του χωριού, που διαδραματίστηκε στη διάρκεια της κατοχής, της αντίστασης και του εμφύλιου..

Άνοιγε διάλογο με το φεγγάρι και τ' αστέρια, που τη συντρόφευαν στην αφόρητη μοναξιά της. Τους έδειχνε τον εαυτό της όπως ήταν, τις αγωνίες, την ανία της, τον πόθο της φυγής. Ήθελε να βγει από τα τείχη της Απαγορευμένης Πόλης, που τη στένευαν, να ξεμακρύνει από τον κόσμο, που κάτω από τη δουλική του..

Θα ήταν το μεγάλο μου χτύπημα. Η απόλυτη επιστροφή. Το βιβλίο. Η απάντηση στα πάντα. Δε θα πουλούσε απλώς. Δε θα μεταφραζόταν μόνο. δε θα γράφονταν μονάχα κριτικές, ύμνοι και διατριβές γι' αυτό. Θα χώριζε στα δύο την ιστορία της λογοτεχνίας. [...] Ένας συγγραφέας αποφασίζει να αποσυρθεί για μερ..

..

..