"Φίλοι του άλλου πολέμου, / σ' αυτή την έρημη συννεφιασμένη ακρογιαλιά / σας συλλογίζομαι καθώς γυρίζει η μέρα- / Εκείνοι που έπεσαν πολεμώντας κι εκείνοι που έπεσαν χρόνια μετά τη μάχη· / εκείνοι που είδαν την αυγή μέσ' απ' την πάχνη του θανάτου / ή, μες στην άγρια μοναξιά κάτω από τ' άστρα, / νιώσανε πάνω τους μαβιά μεγάλα / τα μάτια της ολόκληρης καταστροφής·/ κι ακόμη εκείνοι που προσεύχουνταν / όταν το φλογισμένο ατσάλι πριόνιζε τα καράβια: / "Κύριε, βόηθα να θυμόμαστε / πώς έγινε τούτο το φονικό· / την αρπαγή το δόλο την ιδιοτέλεια, / το στέγνωμα της αγάπης·/ Κύριε, βόηθα να τα ξεριζώσουμε..
Πολιτική Cookies
Τα cookies μας βοηθούν να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας και ορισμένα cookie είναι απαραίτητα για να λειτουργήσει ο ιστότοπος. Χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες μας, αποδέχεστε τη χρήση των cookies.
