Προσφορές

Ο Άρης και ο Πέτρος όλη τη μέρα πολεμάνε να κερδίσει ο ένας τον άλλον.Ο Άρης έρχεται πάντα πρώτος και ο Πέτρος αναρωτιέται πότε θα έρθει η μέρα που θα φωνάξει κι αυτός "Σε πέρασα!"Η μαμά τους τούς εξηγεί πως η αληθινή ζωή είναι γεμάτη χαρές και λύπες."Μια άλλη μέρα θα νικήσεις εσύ, Πέτρο".Και να που..

Μετά από ένα μακρύ ταξίδι με το ποταμόπλοιο, ο Ρένος φτάνει στη Νέα Ορλεάνη, την πατρίδα των μπλουζ. Τι ωραία ευκαιρία για να συναντηθεί με μουσικούς και καλλιτέχνες, ενώ όλη η πόλη προετοιμάζεται για να γιορτάσει το καρναβάλι!Ανακάλυψε μαζί με τον Ρένο τη μουσική μπλουζ!Η σειρά-φαινόμενο που έχει ή..

«Μόνο μη μου ζητήσετε να λύσω το πρόβλημα της ατεκνίας», τους το ξέκοψε ο καπετάν Διαμαντής. «Το σπέρμα μου κουβαλάει πιο πολύ ιώδιο κι από τραυματιοφορέα. Το πιθανότερο είναι να γεμίσω το νησί γοργόνες…»Μια Χώρα πιο λευκή κι από νεκροταφείο Εσκιμώων. Μια μαύρη γάτα που περιπολεί στ’ ασβεστωμένα σοκ..

Η Μαρί, απελπισμένη, ζητάει τη βοήθεια του Κλουζ. Γιατί εδώ και λίγο καιρό τα πάει πολύ άσχημα στα τουρνουά ιππασίας. Ούτε ένα εμπόδιο δεν καταφέρνει να πηδήσει σωστά με το άλογό της, τον Ντινγκ Ντονγκ ? αυτή που κέρδιζε τα κύπελλα το ένα μετά το άλλο και συνεχώς έβγαινε πρώτη! Ο Κλουζ δεν έχει την ..

Ένα τζιτζίκι ξένοιαστο και ένας μέρμηγκας πάντα συνετός και εργατικός, όπως τον θέλει ο μύθος, αναλαμβάνουν σε αυτό το βιβλίο να ξαναθυμίσουν στα παιδιά πράγματα που έμαθανστο σχολείο, αλλά και να τους μάθουν καινούρια.Παίζοντας, χωρίς σύστημα, χωρίς πλήξη, τα «Kαλοκαιρινά» φρεσκάρουν τις γνώσεις τω..

SCRIPTA MANENT. ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΜΕΝΟΥΝ…ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΦΥΛΑΓΜΕΝΑ. ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΧΤΥΠΑΕΙ… Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ. Ή ΜΑΛΛΟΝ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΕΙ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΙΣΕΙ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕΙ……ΠΩΣ Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΠΟΛ..

Αυτό το αερικό, όπως την έβλεπαν πολλοί, η Βενετία Παππά, θυμόταν πάντα τον εαυτό της να ζωγραφίζει. Τα πινέλα και τα χρώματα ήταν το καταφύγιό της, στα εύκολα και στα δύσκολα. Εκείνο που δε θυμόταν ήταν η μητέρα της, που δε γνώρισε ποτέ. Της είπαν ότι πέθανε στη γέννα. Την ψυχή της γιάτρευε η ζωγρα..

«Είναι υψηλό το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν τα φαντάσματα. Κι αυτό ακριβώς είμαι πλέον εγώ. Ένα φάντασμα, ένα στοιχειό. Με τη δική μου θέληση, με τον δικό μου τρόπο. Ένα φάντασμα που κινείται αθόρυβα ανάμεσα στον κόσμο. Κι εκείνοι; Εκείνοι με κοιτάζουν, αλλά δε με βλέπουν. Με ακούνε αλλά δε με..

Σήμερα οι μάγισσες δε μοιάζουν καθόλου με μάγισσες! Δε φοράνε μακριούς μανδύες και ψηλά καπέλα, ούτε πετάνε καβάλα στα σκουπόξυλα. Κρύβουν τον παλιοχαρακτήρα τους και τις μηχανορραφίες τους πίσω από το ευχάριστο πρόσωπο μιας συνηθισμένης γυναίκας και κυκλοφορούνε άνετα ανάμεσά μας. Μπρρρρ!!!Αστείο, ..

Ποιος είπε πως κάθε ιστορία πρέπει να έχει ένα μόνο τέλος; Στον Τζάνι Ροντάρι δεν άρεσαν ποτέ οι κανόνες που επιβάλλονται χωρίς να αιτιολογούνται. Και ο κανόνας πως κάθε ιστορία πρέπει να έχει ένα μόνο τέλος του φαινόταν πως έπρεπε να αμφισβητηθεί, για να αποδειχτεί αν είναι σωστός ή όχι. Να λοιπόν ..

«Διότι κάπου», μονολόγησε ο Πουαρό, ενδίδοντας σε ένα όργιο ανάκατων μεταφορών, «υπάρχει ένας ψύλλος μέσα στ’ άχυρα, και μες στον άνθρακα παραμονεύει ο θησαυρός και μ’ ένα σμπάρο θα πετύχω δυο τρυγόνια!»Η κυρία ΜακΓκίντι πέθανε – πω πω πω!Πώς πέθανε;Στα γόνατα πεσμένη, όπως κι εγώ.Το παλιό παιδικό π..

Πήχτωνε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ' τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ' ουρανού. Όλα ήταν γάλα... γάλα... λουλάκι... και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες στον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί κείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε... ολόκληρο το βράδυ. Έγραψε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύ..