ΒΙΒΛΙΑ

Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρ..

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.Και τ άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρο..

 Κατοικούσε σε μια τρύπα στο διακοσιοστό εξηκοστό ράφι μιας μισοσκότεινης αίθουσας, πίσω από μια ατέλειωτη σειρά βιβλία, που δεν τα διάβαζε ποτέ κανείς, γιατί βρισκόντουσαν τόσο ψηλά, που δεν τα φτάνανε οι σοφοί, όσα σκαμνάκια κι αν βάζανε το ένα πάνω στο άλλο. Έτσι τα βιβλία έμενα άθικτα, κιτρινισμ..

Ήταν μια μικρή ροδακινιά, που δώριζε τα πρώτα της ροδάκινα στον ήλιο. «Παρ' τα», του 'λεγε και γελούσε. «Παρ' τα. Σ' αγαπώ». Οι κάργιες κάθισαν όλες μαζί με φούρια στα τρυφερά κλαδιά της. Λίγο ακόμα και θα τα 'σπαζαν.«Έρωτας!» φώναξε η Ατόπη και έκανε έναν κύκλο γύρω από τη ροδακινιά. «Έρωτας!»Ύστερ..

Το ημερολόγιο μιας γυναίκας, η διαδρομή της, με τις ιστορίες προσώπων που έγιναν σταθμοί στη ζωή της. Ιστορίες ανθρώπινες και αληθινές. Πάντα ήθελα να φεύγω. Να πετάει η ψυχή μου σαν τα πουλιά. Να νιώθω τη γλύκα μιας ατέλειωτης φυγής. Όχι να φεύγω γι' άλλους τόπους. Από την ίδια τη ζωή μου να φε..

Εγώ δεν ξέρω πολλά γράμματα. Μα όπως κάθομαι τις νύχτες στην αυλή μου και κοιτάζω τ αστέρια, σκέφτομαι και μερικά πράματα. Σκέφτομαι λοιπόν, τι διαφορά υπάρχει να σαι μέσα στους ανθρώπους ή μέσα στα θερία. Και λέω πώς με τα θερία, είναι καλύτερα. Στο κάτω κάτω, αυτά τα ξέρεις. Είναι θερία, λες. Και ..

Στη χώρα των χαμένων χαρταετών, ανάμεσα σε χιλιάδες χαρταετούς, βρίσκονται και οι μαγευτικοί χαρταετοί του Χάρτινου Ιππότη. Ο ιππότης αυτός έγραφε τα παραμύθια του σε χρωματιστά χαρτιά, τα έκανε χαρταετούς και τους άφηνε ελεύθερους από το παράθυρο της φυλακής του. Σ' ένα από τα μακρινά ταξίδια του ο..

Κάθε παραμονή Χριστουγέννων, γύρω στα μεσάνυχτα, κάτι παράξενο συμβαίνει σ έναν απόμερο δρόμο μιας πολύβουης πολιτείας, κάτι που κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει: ένα σμάρι πυγολαμπίδες τριγυρνούν επίμονα, τρεμοσβήνοντας, λες και κάτι αναζητούν, λες και γυρεύουνε να θυμηθούνε κάτι.....

Να ονειρεύεσαι, μου λεγε ένας φίλος που μ αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίδουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν.Όμως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία.Να ονειρεύεσαι!Κοίτα μόνο να χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σ..

Ήταν η μικρή αράχνη που στήριζε μια μεταξωτή κλωστή σ' ένα φύλλο του γιασεμιού κι ύστερα κρεμότανε πάνω της και νανούριζε τους πόθους της. Ήταν η ανόητη σαύρα που κρύφτηκε στη ρίζα του αλεξανδρινού, γιατί φοβήθηκε τη σκιά της. Ήταν η φτερούγα από το όνειρο του Σέβη που καρφώθηκε σαν το σουγιά σε μια..

Ο καπετάν Μονγκάρ και οι άντρες του βρίσκουν καταφύγιο σε ένα όμορφο νησί της Καραϊβικής, τριγυρισμένο από γαλαζοπράσινα νερά. Αλλά η ανάπαυλα δεν διαρκεί πολύ. Κυνηγημένα από τους Άγγλους, τα πλοία ''Γεράκι'' και ''Κοΐμπρα'' σηκώνουν άγκυρα και κατευθύνονται προς τη Μαδαγασκάρη. Εκεί τους περιμένει..

Με το έργο αυτό, οι εκδόσεις «Ιωλκός» επιχειρούν να φέρουν σε επαφή τον Έλληνα αναγνώστη με ένα από τα πλέον πολυθρύλητα θέματα του παρασκηνίου του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά και των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων που σηματοδότησαν την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου. Το κείμενο του Νιούαρκ, ξεπερνώντας κατά..