Ελληνική Πεζογραφία

Πώς θα ήταν ο κόσμος που θα 'φτιαχνε ο Θεός αν ήταν γένους θηλυκού; Κατά πάσα πιθανότητα ένας παράδεισος όπου ο Αδάμ θα προέκυπτε από το πλευρό της Εύας, οι γυναίκες θα είχαν την εξουσία και οι άντρες θα ασχολούνταν κυρίως με την ομορφιά τους. Με λίγα λόγια ένας κόσμος τα πάνω κάτω! Ιδού λοιπόν πώ..

Οι δίδυμες Μυρσίνη και Αταλάντη Κορωναίου διαλέγουν από μικρές τους ρόλους της καλής και της κακής κόρης, αντίστοιχα, και θυσιάζουν στο βωμό του μίσους την αδελφική τους αγάπη. Καθώς μεγαλώνουν, μπλέκονται σ' έναν αγώνα αντιπαλότητας, ο οποίος θα τις οδηγήσει σε ακραίες επιλογές ζωής, μέχρι να συμφι..

Η Στέλλα και η Μαριάννα απολαμβάνουν τη φιλία τους και την ανεμελιά της εφηβικής ηλικίας, όταν η ζωή θα τις φέρει αντιμέτωπες με την πιο σκληρή δοκιμασία. Από εκείνη τη στιγμή τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο. Μέσα σε ένα μόνο βράδυ τα δύο κορίτσια βίαια θα ενηλικιωθούν και ένα θανάσιμο μυστικό θα ορίζε..

Τις μεγάλες ανακατατάξεις στο χάρτη ύστερα από πολέμους τις ακολουθούν Περίοδοι Καταπιεσμένης ηρεμίας και ελάσσονες συγκρούσεις, που έχουν ωστόσο σαν επακόλουθο να χάνεται εντελώς όποιο αίσθημα ασφάλειας υπήρχε στην κοινωνία. Έρχεται τότε η ώρα των αρπακτικών, των τσακαλόλυκων, η ώρα όπου το μόνο πο..

''Η σάτιρα έχει την αθωότητα του παιδιού που δεν υπολογίζει τις συνέπειες. Αν αρχίσω να κάνω σκόντο σ' αυτή την αθωότητα, δεν θα κάνω σάτιρα αλλά δελτίο ειδήσεων. Η σάτιρα δεν είναι βασισμένη στις ισορροπίες αλλά στην ανισορροπία. Το χιούμορ είναι φυσικά δημοφιλέστερο από την εξουσία. Αλλά αυτό δεν ..

Aλδεβαράν ονόμασαν οι Άραβες τον πλέον λαμπερό αστέρα στον αστερισμό του Tαύρου. Kάποιος πίστεψε πως ο έρωτας θα τον ανεβάσει εκεί πάνω, όμως γκρεμίστηκε επειδή κάποιος άλλος δεν ακολούθησε και μένει στη γη φυλακισμένος (δεν γνωρίζει αν τον εκλείδωσαν μέσα ή τον άφησαν απ' έξω) σε ενοχές και τύψεις..

-Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;-Τα όνειρα..

Το χαμπέρι έφτασε και στο χωριό της πλαγιάς. Έφτασε σαν το κακό πουλί. Κι εσκέπασε σφιχτά με τις φτερούγες του τον ανθισμένο λόφο. Και τον έπνιξε.Πρωί πρωί η «κυρία είσοδος» του κόκκινου σπιτιού έκλεισε μ ένα βρόντο σαν τη στριγγλιά. Και το μπρούτζινο χέρι με το δαχτυλίδι τινάχτηκε δυο φορές στον αέ..

Η ζωή παίζει πολλά παιχνίδια και επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Η αγάπη, ακέραιη και ανυπότακτη, δε χάνεται, δε γονατίζει ούτε εγκαταλείπει ποτέ τις καρδιές των ανθρώπων. Δύο κορίτσια, που η μοίρα και η δίνη της ζωής τα χώρισε, κράτησαν ανέπαφη την αγάπη και την ελπίδα στις πληγωμένες καρδιές τους.....

Είναι κάτι νύχτες, που τ' αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά. Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου. Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν. Ακόμα κι οι πέτρες. Και τα ξερά κλαδιά. Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου. Κι έρχεται ακάλεστη. Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρ..

Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να διαβάσουν το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός. Δεν είχαν το απαιτούμενο φως για να το διαβάσουν.Και τ άφησαν διπλωμένο να κιτρινίζει σε ένα κρυφό συρταράκι της ψυχής τους.Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν πέσει στα χέρια τους η χαρά, δεν ξέρο..

Ήταν μια μικρή ροδακινιά, που δώριζε τα πρώτα της ροδάκινα στον ήλιο. «Παρ' τα», του 'λεγε και γελούσε. «Παρ' τα. Σ' αγαπώ». Οι κάργιες κάθισαν όλες μαζί με φούρια στα τρυφερά κλαδιά της. Λίγο ακόμα και θα τα 'σπαζαν.«Έρωτας!» φώναξε η Ατόπη και έκανε έναν κύκλο γύρω από τη ροδακινιά. «Έρωτας!»Ύστερ..