Ελληνική Πεζογραφία

Τι μεσολαβεί από το μηδέν ως το ένα; Γρίφος, νεαρέ μου, τι μεσολαβεί; εμένα ρωτάς; Αλλά την είχε ο ξερόλας έτοιμη κιόλας την απάντηση: κοίταξε, κακομοίρη μου, να βγάλεις καμιά σχολή, σπουδάζεις; Κοίταξε να βολευτείς, μην είσαι κορόιδο, να βρεις καμιά δουλίτσα, κι άσε τα φούμαρα, δύστυχο, δεν βλέπεις..

..

Τα βήματα της την έφερναν συχνά σ' ένα κυπαρίσσι. Ψηλό, γέρικο, φαγωμένο απ' τις βροχές στο μικρό ύψωμα. Πάνω του ακουμπούσε το σούρουπο η Ερατώ, κοιτούσε τα φώτα της πόλης κι ονειρευόταν... αυτό που ούτε καν τολμούσε να ονειρευτεί. Μια απόδραση. Ενα ταξίδι στα φώτα που έβλεπε από μακριά......

Ξαναδιαβάζοντας σήμερα ''Τα δέντρα'', κάνω μια παράξενη σκέψη. Είναι σαν να πήγα να μείνω στο Παρίσι την πρώτη φορά για να ζήσω αυτά που έγραψα, αυτά που έζησε και η Ειρήνη, η ηρωίδα των Δέντρων. Ήθελα να γνωρίσω το δικό της κόσμο, τη δική της γειτονιά, τους αγαπημένους της δρόμους και τα γεφύρια το..

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους -τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του '40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και..

Τρεις δρόμοι διαφορετικοί, τρεις πολιτείες διαφορετικές. Δεν ήταν συμμαθήτριες, δεν ήταν ομότεχνες, δεν ήταν καν του ίδιου χαρακτήρα. Αλλά η ατυχία με τους άντρες τους τις έφερε σε μια κοινή μοίρα. Όταν λοιπόν συναντιούνται, μια δυνατή φιλία αναπτύσσεται και δοκιμάζεται πολλές φορές. Ο αμοραλισμός τ..

Έχω γνωρίσει στη ζωή μου αρκετούς ανθρώπους, που έψαχναν απεγνωσμένα την ελευθερία της ψυχής τους. Πέρασαν βουνά, θάλασσες και ποτάμια, μοναχικοί καβαλάρηδες πάντα, εραστές μιας χίμαιρας που την είχαν βαφτίσει ελευθερία. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μοιάζει να ψάχνουν τελικά για την παγίδα τους. Μ..

Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας... Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει... Αν στην προβλήτα μάς περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε... Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρ..

Δύο ηλικιωμένες γυναίκες δέχονται δολοφονική επίθεση την ίδια μέρα και ώρα, σε δύο διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. Άγνωστες μεταξύ τους, τις ενώνει ένα αόρατο νήμα: είναι πεθερές που αντιπαθούν τις νύφες τους. Η Αγορίτσα, μια σκληρή Μανιάτισσα από το Οίτυλο, βλέπει τα όνειρά της να γκρεμίζονται ..

Διαβολοθήλυκο αποκαλούσε ο παπάς του Ναγκιρέβ τη Σουζάνα Φαζέκας. Οι γυναίκες, όμως, του χωριού τη θεωρούσαν φύλακα-άγγελό τους, όχι μόνο επειδή πρόσφερε τις υπηρεσίες της ως μαμή και πρακτική γιατρός, αλλά επειδή τις γλίτωσε από το αμείλικτο πεπρωμένο τους σε μια κοινωνία όπου δεν είχαν το δικαίωμα..

Τα "Ματωμένα Χώματα" τα είπαν "βιβλίο της σύγχρονης Εξόδου του μικρασιατικού Ελληνισμού". Τα είπαν "σεισμική δόνηση". Μυθιστόρημα που "Τσούζει. Ζεματάει. Κάει. Τιμωρεί. Έχει ψυχή ανθρώπινη. Οργή λαού. Πόνο εθνικό". "Κάστρο σωστό λόγου, ενάντια στον καιρό, τη λησμονιά και το ψέμα". Τα "Ματωμένα Χώματ..

..