Για Ενήλικες

Η Κατρίν Μπενσαΐντ μας διηγείται ιστορίες αγάπης, μας μιλάει για τις ψευδαισθήσεις που μας διακατέχουν καθώς τις βιώνουμε, για ιστορίες φευγαλέες ή μόνιμες, από τη γνωριμία μέχρι τις πρώτες απογοητεύσεις, και για τη δυσκολία να μοιραστούμε την κοινή ευτυχία. Μας βοηθάει να καταλάβουμε τις πολλαπλές ..

Τα βήματα της την έφερναν συχνά σ' ένα κυπαρίσσι. Ψηλό, γέρικο, φαγωμένο απ' τις βροχές στο μικρό ύψωμα. Πάνω του ακουμπούσε το σούρουπο η Ερατώ, κοιτούσε τα φώτα της πόλης κι ονειρευόταν... αυτό που ούτε καν τολμούσε να ονειρευτεί. Μια απόδραση. Ενα ταξίδι στα φώτα που έβλεπε από μακριά......

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους -τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του '40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και..

Ξαναδιαβάζοντας σήμερα ''Τα δέντρα'', κάνω μια παράξενη σκέψη. Είναι σαν να πήγα να μείνω στο Παρίσι την πρώτη φορά για να ζήσω αυτά που έγραψα, αυτά που έζησε και η Ειρήνη, η ηρωίδα των Δέντρων. Ήθελα να γνωρίσω το δικό της κόσμο, τη δική της γειτονιά, τους αγαπημένους της δρόμους και τα γεφύρια το..

Τρεις δρόμοι διαφορετικοί, τρεις πολιτείες διαφορετικές. Δεν ήταν συμμαθήτριες, δεν ήταν ομότεχνες, δεν ήταν καν του ίδιου χαρακτήρα. Αλλά η ατυχία με τους άντρες τους τις έφερε σε μια κοινή μοίρα. Όταν λοιπόν συναντιούνται, μια δυνατή φιλία αναπτύσσεται και δοκιμάζεται πολλές φορές. Ο αμοραλισμός τ..

Έχω γνωρίσει στη ζωή μου αρκετούς ανθρώπους, που έψαχναν απεγνωσμένα την ελευθερία της ψυχής τους. Πέρασαν βουνά, θάλασσες και ποτάμια, μοναχικοί καβαλάρηδες πάντα, εραστές μιας χίμαιρας που την είχαν βαφτίσει ελευθερία. Αυτού του είδους οι άνθρωποι μοιάζει να ψάχνουν τελικά για την παγίδα τους. Μ..

Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας... Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει... Αν στην προβλήτα μάς περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε... Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρ..

Ο ''Μεγαλέξανδρος'' του ελληνικού αθλητισμού θυμάται και αφηγείται στιγμές μιας μεγάλης πορείας στα γήπεδα και στον κόσμο. Ζωντανεύει ξανά της ζωής του το παιχνίδι μέσα σε ένα βιβλίο. Παίζει ξανά μπάλα! Με τον δικέφαλο στο στήθος, με το εθνόσημο, αλλά και με τις αναμνήσεις μας και με ό,τι αγαπήσαμε ..

Μα ήμουν μονάχος ολομόναχος. Εγώ κι η σκέψη μου. Ύστερα, λίγο-λίγο η σκέψη σάρκωσε τη μορφή του άγνωστου παιδιού μου και κάθισε στο πλάι μου. Έτσι θαρρώ αισθάνθηκα ζωντανή την παρουσία του, σάρκα με σάρκα, χνώτο με χνώτο.Η μητέρα σου, Όλιβερ, καθισμένη τις νύχτες του χειμώνα πλάι στη φωτιά, σου κέντ..

Θεέ μου, Θεέ μου... το να 'μαι χριστιανός είναι... είναι χαρά! Αλλά και είμαι χριστιανός γιατί... γιατί αυτό είναι χαρά! Και είναι η χαρά μου πραγματική... είναι μια χαρά αυτή εκατό τα εκατό ρεαλιστική... καθώς είναι εκατό τα εκατό ρεαλιστικό το σύμπαν μες στο οποίο ζει και κινείται ο χριστιανός. Να..

Ο Όλιβερ Ντομπς ήταν πρώτα θεατρικός συγγραφέας και μετά άνθρωπος. Γι' αυτόν οι άλλοι δεν ήταν παρά εργαλεία για να κάνει τη δουλειά του και να πετυχαίνει τους στόχους του. Παρόλο που είχε ραγίσει την καρδιά της Βικτόρια Μπράντσο, όταν εμφανίστηκε στο κατώφλι της με τον δίχρονο γιο του αγκαλιά, εκεί..

Κάπου στους ερημικούς πάγους του Αρκτικού Κύκλου, ένας καπετάνιος διψασμένος για γνώση αντικρίζει ένα αλλόκοτο θέαμα: μια αφύσικα μεγάλη ανθρώπινη φιγούρα με ένα έλκηθρο να κινείται ύποπτα και να εξαφανίζεται. Λίγο αργότερα το πλοίο του περισυλλέγει έναν άλλο, άρρωστο άνδρα, ο οποίος του εξιστορεί τ..